வருத்தம் (சுந்தர ராமசாமி)
வேட்டையாடத்தான் வந்தேன்
வேட்டடைக்கலையின் சாகச நுட்பங்களை
தாய்ப்பாலில் உறிஞ்சத்தொடங்கினேன்
பின் வில்வித்தை
பின் வாள் வீச்சு
பின் குதிரையேற்றம்
பின் மற்போர்
நாளை நாளை என வேட்டை பின்னகர
ஆயத்தங்களில் கழிகிறது என் காலம்
திறந்துவைத்த கற்பூரம்போல்
ஆயுளின் கடைசித் தேசல் இப்போது
இனி ஆயத்தங்களைத் தின்று சாகும் என் முதுமை
பின்னும் உயிர்வாழும் கானல்
My translation
Regret
along with mother's milk
then archery
then fencing
then horse riding
then wrestling
As the hunt gets postponed day after day
my time is spent in preparations
Like camphor left open
in life's final stages am I now
After this, senility will consume my preparations and perish
Still the mirage will live
வேட்டையாடத்தான் வந்தேன்
வேட்டடைக்கலையின் சாகச நுட்பங்களை
தாய்ப்பாலில் உறிஞ்சத்தொடங்கினேன்
பின் வில்வித்தை
பின் வாள் வீச்சு
பின் குதிரையேற்றம்
பின் மற்போர்
நாளை நாளை என வேட்டை பின்னகர
ஆயத்தங்களில் கழிகிறது என் காலம்
திறந்துவைத்த கற்பூரம்போல்
ஆயுளின் கடைசித் தேசல் இப்போது
இனி ஆயத்தங்களைத் தின்று சாகும் என் முதுமை
பின்னும் உயிர்வாழும் கானல்
My translation
Regret
I did come here to hunt
I imbibed the nuances of adventurethen fencing
I was born to hunt
ReplyDeleteI learnt the ways
feeding at my mother's breast
Archery
Fencing
Riding
Wrestling
But the hunt is delayed, denied
I wait, like camphor left out
each day spent, withering away
in preparing for the hunt that is always
just ahead.
Remorse
ReplyDeleteTo hunt was in my nature.
from the first suck at my mother’s teat, I knew.
Later, I learnt to shoot an arrow
To draw a sword,
To ride a horse,
To wrestle,
Time went by
Now, like camphor, my life sublimates,
skills vane, while
only the mirage of a hunt remains.
after not thinking much (sounds cute but it is not). a better title could be "Repentant."
ReplyDelete